و آنچه از اخبار دلالت بر این امر دارد، پنج قسم است :

قسم اوّل : در بعضى روایات تصریح شده است که دعاى مؤمنین و طلب فرج آنحضرت (علیه السلام) موجب تعجیل در فرج مى شود ، و ترک آن موجب تأخیر در فرج مى شود .

از آن جمله روایتى که در « نجم الثاقب» از شیخ جلیل عیّاشى از فضل بن ابى قره نقل شده ، که گفت : از حضرت صادق (علیه السلام)شنیدم که مى فرمود :

حقّ تعالى به حضرت ابراهیم (علیه السلام)وحى فرمود که : بزودى از براى تو از ساره پسرى متولّد مى شود .

ساره گفت : که من پیره زن و عجوزه ام .

حقّ تعالى فرمود : بزودى فرزندى آورد و فرزندان آن پسر تا چهارصد سال در دست دشمن من معذّب مى گردند ، به سبب آنکه کلام مرا ردّ نمود .

پس چون بنى اسرائیل در دست فرعون مبتلا شدند تا چهل روز در درگاه خداوند ناله و گریه نمودند .

حقّ تعالى به حضرت موسى و هارون (علیهما السلام)وحى فرمود که : ایشان را از دست فرعون خلاص گرداند ، و صد و هفتاد سال از آن چهار صد سال باقى مانده بود که آن را از ایشان برداشت .

پس حضرت صادق (علیه السلام)فرمود : که اگر شما نیز چنین تضرّع و زارى مى کردید ، حقّ تعالى فرج ما را مقدّر مى کرد ، و چون چنین نکنید پس بدرستیکه این امر به نهایت خود خواهد رسید.

و در کتاب « احتجاج» در توقیع مبارک آنحضرت چنین آمده :

« و أکثروا الدّعا بتعجیل الفرج فإنّ ذلک فرجکم ».

یعنى براى تعجیل فرج ; بسیار دعا کنید ، پس بدرستیکه این دعاء موجب فرج شما است.

منبع: کتاب شیوه های یاری امام عصر(عج)