امام علی  بن موسی الرضا (ع) درباه صله رحم فرمودند:

با خویشاوندان خود صله رحم داشته باش ( و با آن ها رفت و آمد کن ) اگرچه به جرعه آبی باشد و بهترین نوع صله رحم ،خود داری از اذیت آن هاست و خداوند فرموده است « صدقه های خود را با منت و آزار باطب نسازید ».

آیت الله مجتهدی در شرح این حدیث گفته است: در روایات آمده « اگر کسی صله رحم بکند و  به خویشان و اقوام خود بپیوندد و با آن ها رفت و آمد کند،گاه سی سال به عمرش افزوده می شود و اگر کسی صله رحم نکند و با خویشان و بستگان خویش قطع رابطه کند،گاه سی سال از عمرش کاسته می شود.»شخصی را  می شناسم که دو سال است با مادر و خواهرش قهر کرده،عجیب است.درحالی که مقام مادر خیلی بالاست.همین شخص آمده بود پیش من و می خواست با ماشینش مرا به قم ببرد.من قبول نکردم؛زیرا در روایات آمده : « با چند نفر رفاقت نکنید و با آن ها به سفر نروید؛یکی از آن ها قاطع رحم است.زیرا ممکن است عذابی بر او نازل شود و تو را هم بگیرد.» لذا با خودم گفتم « امکان دارد من با این شخص بروم و در راه تصادفی بشود و من هم از بین بروم»با او به مسافرت نرفتم.

ایشان در ادامه گفتند: حال اگر فامیل و قوم و خویشی دارید که وضعیت مالی خوبی ندارد،مثلا خواهری دارید که شوهرش از دنیا رفته  و بی بضاعت است،شما هروقت به دیدنش می روید و صله رحم را به جای می آورید،کمکی هم به او بکنید؛یک گونی برنج یا دوکیلو روغن یا یک کله قند یا یک پارچه برایش ببرید،این ها صله رحم است نه اینکه بروی خانه اش راحت بنشینی ،میوه و بستنی بخوری و خواهرت را در قرض و گرفتاری بیندازی و بعد بگویی « الحمدلله ما صله رحم به جای آوردیم»این صله رحم که ثواب ندارد،کباب دارد! اگر می توانی به او کمکی بکنی  به دیدارش برو والا او را در قرض و گرفتاری نینداز!

منبع:احسن الحدیث ص 93