نوشته شده در تاریخ 95/3/29 ساعت 7:4 ع توسط سیدمهدی ملک الهدی
جنگ‌های الحوثی‌ها با حکومت دیکتاتور صالح، موج بیداری اسلامی در یمن،نقش عربستان سعودی در حوادث یمن، نقش یمن در حوادث آخرالزمان، از جمله موضوعاتی است که در این گزارش به بررسی آن پرداخته‌ایم. به دنبال خیزش‌ها و اعتراضات در جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا در سال‌های 2010 , 2011 و 2012 که “بیداری اسلامی” […]
جنگ‌های الحوثی‌ها با حکومت دیکتاتور صالح، موج بیداری اسلامی در یمن،نقش عربستان سعودی در حوادث یمن، نقش یمن در حوادث آخرالزمان، از جمله موضوعاتی است که در این گزارش به بررسی آن پرداخته‌ایم.
به دنبال خیزش‌ها و اعتراضات در جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا در سال‌های 2010 , 2011 و 2012 که “بیداری اسلامی” نام گرفت. در کشور یمن نیز اعتراضات گسترده‌ای در بسیاری از شهرهای شمال و جنوب یمن در اواسط ژانویه 2011 شکل گرفت.
تظاهرکنندگان در ابتدا در برابر طرح‌های دولتی به تغییر قانون اساسی یمن، بیکاری و شرایط اقتصادی و فساد اعتراض داشتند اما خواسته‌های آنان بلافاصله شامل درخواست برای استعفای رئیس جمهور علی عبدالله صالح شد که با مخالفت‌های داخلی از نزدیکترین مشاوران خود از سال 2009 مواجه‌بود. در 27 ژآنویه 2011 تظاهرات بزرگی متشکل از بیش از 16000 معترض در صنعا برگزار شد و بلافاصله پس از آن توکل کرمان، فعال حقوق‌بشر و سیاستمدار، آن را «روز خشم» در تاریخ 3 فوریه نامید.
جغرافیای طبیعی یمن
یمن کشوری عربی در جنوب غربی آسیا و در جنوب شبه جزیره عربستان واقع در خاورمیانه است و پایتخت آن شهر صنعا است. یمن 527?968 کیلومتر مربع گستردگی دارد؛ این کشور دارای 2 ساحل مهم است، ساحلی غربی در کرانه دریای سرخ و ساحلی جنوبی در کرانه دریای عرب همچنین دارای چند جزیره است که مهم‌ترین آنها عبارتند از: جزیره سقطره در دریای عرب و جزیره حنیش در دریای سرخ.
یمن تا قبل از سال 1990 میلادی 2 کشور متجاور به نام‌های جمهوری عربی یمن (یمن شمالی) و جمهوری دمکراتیک یمن (یمن جنوبی) بود که در سال 1990 طی پیمانی این 2 کشور با هم متحد شدند و جمهوری یمن به‌وجود آمد؛ اما در سال 1994 جنگ خونینی بین 2 طرف رخ داد، که سرانجام شمالی‌ها بر جنوبی‌ها چیره شدند و این اتحاد پابرجا ماند.
ساختار جامعه یمن
جامعه یمن طایفه‌ای و قبیله‌ای است؛ قبایل بزرگ شمال این کشور عبارتند از: خیمه، ارحب، جهم، نهم، مذحج و سنحان و قبایل بزرگ جنوب عبارتند از: عواذل، یافع فضلی، ضالع، دفینه، ردفان، مکلا و حامی.
اهمیت استراتژیک یمن در منطقه
یمن یکی از حاصل‌خیزترین مناطق شبه جزیره عربی به شمار رفته و به علت دارا بودن موقعیت خاص جغرافیایی و بنادر و جزایر مهم، در طول تاریخ مورد توجه استعمارگران بوده و صفحات تاریخ این کشور را حوادث گوناگون پرکرده است. این کشور از لحاظ استراتژیکی دارای اهمیت ویژه‌ای است زیرا یمن جنوبی در بخش شمال غربی و شمال شرقی “باب‌المندب” قرار گرفته و این تنگه بین دریای سرخ و اقیانوس هند واقع شده است و نزدیکترین آب‌راه بین شرق و غرب است. این کشور یکی از نقاط حساس استراتژیکی مورد نظر شرق و غرب است. یمن با تسلط بر تنگه “باب‌المندب” قادر به کنترل دریای سرخ بوده و حتی می‌تواند آنجا را با دارا بودن جزیره مهم و استراتژیکی “بریم” ببندد. این جزیره، تنگه “باب‌المندب” را به 2 بخش آب‌راه شرقی به نام “باب‌الاسکندر” و آب‌راه غربی به نام “میون” تقسیم کرده است.
علاوه بر جزیره “بریم”، جزیره “زقر” که در فاصله 29 کیلومتری یمن قرار دارد، امکان کنترل و مراقبت فعالیت‌های دریایی آن نقطه را میسر می‌سازد.
جزیره “کمران” نیز از اهمیت استراتژیکی برخوردار است. جزیره “جبل‌الطیر” به خاطر اشراف بر آب‌راه منطقه دارای اهمیت ویژه‌ای است. جزایر دیگری نیز هستند که دارای اهمیت استراتژیکی هستند. به‌طور کلی با توجه به موقعیت تاکتیکی و استراتژیکی این جزایر می‌توان از آنها برای مقاصد نظامی و جهت کنترل کشتیرانی در دریای سرخ استفاده کرد.
عوامل دیگری که بر اهمیت این کشور می‌افزاید عبارتند از:
1- نزدیکی این کشور به شاخ آفریقا که در نیمه دوم قرن حاضر به علت کشمکش‌های ابرقدرت‌ها در این منطقه بر حساسیت موقعیت آن افزوده است.
2- محاصره “باب‌المندب” از سوی نیروهای ارتش مصر در جنگ 5 روزه سال 1946 یک تجربه تاریخی برای رژیم اشغالگر قدس بود، لذا امنیت یمن برای آن رژیم دارای اهمیت حیاتی است.
3- یمن که از قسمت شمال با عربستان دارای مرزهای مشترک است، امنیت آن برای عربستان سعودی از نظر تولید و صدور نفت دارای اهمیت است و در طول سال‌های 70-1962 حمایت عربستان سعودی از سلطنت‌طلبان در برابر جمهوری‌خواهان که دولت مصر از آنها حمایت می‌کرد، به علت ترس از نفوذ مصری‌ها در جنوب و بر هم زدن آرامش منطقه بوده است.
4- دارا بودن سواحل طولانی در دریای سرخ و دریای عرب و نیز به علت وجود بنادر مهمی مانند عدن، حدید و فحاء که به اهمیت استراتژیکی یمن می‌افزاید.
سیاست مذهبی حکومت یمن
قبل از وحدت 2 یمن در 22 مه 1990 یمن جنوبی یگانه کشور اسلامی بود که خود را رسما مارکسیست می‌نامید ولی در اجتماعات کشورهای مسلمان مانند کنفرانس اسلامی شرکت می‌کرد. پس از وحدت در سراسر یمن که مذهب رسمی، اسلام اعلام شد، مردم از آزادی مذهب نیز برخوردار هستند.
جغرافیای سیاسی یمن
در پی آغاز موج بیداری اسلامی، تظاهرکنندگان در یمن نیز در ابتدا در برابر طرح‌های دولتی به تغییر قانون اساسی یمن، بیکاری و شرایط اقتصادی و فساد اعتراض کردند، اما خواسته‌های آنان بلافاصله شامل درخواست برای استعفای رئیس جمهور علی عبدالله صالح، شد که با مخالفت‌های داخلی از نزدیکترین مشاوران خود از سال 2009 مواجه‌بود. در 27 ژآنویه 2011 تظاهرات بزرگی متشکل از بیش از 16000 معترض در صنعا برگزار شد و بلافاصله پس از آن توکل کرمان، فعال حقوق‌بشر و سیاستمدار، آن را «روز خشم» در تاریخ 3 فوریه نامید.
در 3 فوریه علی عبدالله صالح رئیس‌جمهور یمن نیز اعلام کرد که در سال 2013 قدرت را پس از 35 سال ترک خواهد کرد در حالی که در 14 خرداد 1390 برابر با 4 ژوئن 2011 علی عبدالله صالح پس از مجروح شدن با 5 مقام بلندپایه روانه عربستان شد، اما قدرت را به عبد ربه منصورالهادی، معاون رئیس جمهوری تحویل داد، که او نیز به مقدار زیادی سیاست‌های صالح را ادامه‌داد و دستور دستگیری چندین یمنی مرتبط با حمله محوطه ریاست جمهوری را صادر کرد. صالح در زمان حضورش در عربستان، در تلویزیون ریاض ظاهر شد و مردم یمن را در 7 ژوئیه مورد خطاب قرارداد؛ او مکررا اشاره می‌کرد که در هر زمانی می‌تواند برگردد و به حضور در عرصه سیاسی ادامه‌دهد.
در 12 سپتامبر، صالح در حالی که هنوز در ریاض تحت درمان بود حکمی را صادر کرد و به معاون رئیس‌جمهور، عبد ربه منصورالهادی، اختیار داد که با مخالفان وارد مذاکره شده و قرارداد شورای همکاری خلیج را امضا کند.
در 23 سپتامبر، 3 ماه پس از اقدام به ترور، صالح ناگهان به یمن بازگشت و از همه انتظارات قبلی سرپیچی‌کرد. فشارها بر صالح او را وادار که نهایتاً در 3 نوامبر طرح شورای همکاری خلیج را در ریاض امضا کند. وی در این قرارداد موافقت کرد تا از قدرت کناره‌گیری کرده و زمینه را برای انتقال قدرت به معاون ریاست جمهوری فراهم کند. سپس انتخابات ریاست جمهوری در 21 فوریه 2012 برگزار شد، که در آن هادی (تنها نامزد ریاست جمهوری)، 99?8 درصد از آرا را به دست‌آورد. هادی در 25 فوریه در دفتر خود در پارلمان یمن سوگند خورد. در 27 فوریه، صالح از مقام ریاست جمهوری استعفا داده و قدرت به جانشین او منتقل شد، اگر چه او هنوز به عنوان رئیس حزب عمومی کنگره مردم دارای نفوذ سیاسی است.
زوایای پنهان در انقلاب یمن
هرچند دولت یمن عملیات نظامی خود را در شمال یمن و علیه شیعیان حوثی با تأکید بر مشی جدایی‌طلبانه آنها ادامه میدهد اما واقعیت آن است که این بهانه صحت ندارد.
حوثی‌ها هیچ‌گاه خواهان جدایی‌طلبی و یا حداقل خود مختاری نبوده‌اند و به‌رغم 5 ماه نبرد خونین، کماکان خود را به توافقات 2006 دوحه پایبند می‌دانند.
اکثر رسانه‌هایی که در جریان درگیری‌های الحوثی‌ها در یمن را گزارش می‌کردند، در تحلیل جنگ‌های شش‌گانه ارتش و چریک‌های حوثی دیدگاه دولت مرکزی یمن را بازتاب می‌دادند و عملا سطوح بحران مذکور را به نوعی جدایی‌طلبی که ممکن است در هر کشوری با اقوام گوناگون و متنوع رخ دهد، تقلیل می‌دادند.
فضای سیاسی یمن به‌گونه‌ای بود که دولت صالح کمترین اعتراض و انتقادی را مجاز نمی‌شمرد. وجود صد‌ها روزنامه‌نگار و فعال سیاسی منتقد در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های پلیس یمن شاهد خوبی برای تأیید این مدعا بود.
نواحی شیعه‌نشین جزء عقب‌مانده‌ترین نواحی یمن به شمار می‌روند که دولت صالح هیچ تلاشی برای رشد و توسعه این نواحی نکرده بود. بی‌توجهی صالح به توسعه و عمران نواحی شیعه‌نشین و مخصوصا استان صعده و همچنین اعمال محدودیت‌های وسیع مذهبی علیه شیعیان مهم‌ترین دلایل خیزش و نارضایتی شیعیان را در یمن شکل دادند.
درک این مسئله زمانی آسان می‌شود که بدانیم داشتن کتاب‌هایی مانند نهج‌البلاغه، صحیفه سجادیه و… در یمن به نوعی جرم و اقدام علیه امنیت ملی تعریف شده بود. اعمال محدودیت‌ها علیه شیعیان به حدی بود که نزدیک به 2 دهه از هیچ تشکل منسجمی در یمن برخوردار نبودند. در سال‌های میانی دهه 1980 میلادی بود که شیعیان زیدی برای نخستین‌بار بعد از سقوط حکومت هزارساله سادات علوی موفق شدند که نخستین تشکل نسبتا منسجم خود را با محوریت خاندان حوثی به‌وجود آورند؛ جنبشی که در دهه 1990 و بعد از اتحاد 2 یمن رشد و توسعه چشمگیری پیدا کرد و به مهم‌ترین تشکیلات شیعیان در یمن تبدیل شد.
دشواری‌ها و محرومیت‌های فرهنگی شیعیان یمن
با نگاهی به چگونگی زندگی شیعیان یمن، روشن می‌شود در زمان حکومت صالح شیعیان در محرومیت کامل بودند و با دشواری‌ها و چالش‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کردند مانند نداشتن حق تأسیس مدارس دینی برای شیعیان، آزار و شکنجه و زندانی‌شدن شیعیان و علمای شیعی، جلوگیری از برگزاری مراسمی مانند جشن در عید غدیر، توهین به ارزش‌ها مانند تخریب مساجد و به آتش کشیدن علنی و قانونی کتاب‌هایی مانند «نهج‌البلاغه» و «صحیفه سجادیه» که با هماهنگی دولت یمن و وهابی‌های سعودی انجام می‌شد.
استان صعده به عنوان کانون درگیری‌ها میان عربستان و یمن قرار دارد که موقعیت مبارزان شیعه را حساس کرده است. یک روزنامه اماراتی تحلیل کرد شعارهایی که مبارزان یمنی سر می‌دهند، یادآور شعارهای انقلاب اسلامی ایران است.
حسین الحوثی (نخستین رهبر مبارزان یمن) اصول مذهب زیدیه را به‌گونه‌ای تفسیر کرد که توانست قبایل زیدی را متحد کند. این قبایل در حاشیه شمالی یمن زندگی می‌کردند و از جانب سنی‌ها که در سال 1990 با هم متحد شده بودند، می‌ترسیدند. آموزه‌های وی سبب جایگزینی نگرشی سیاسی ضدغربی به‌جای عقاید افراطی آنان شد.
خوشبختی...