بیا دو باره پاک کن زجاده ها غبار را به عاشقان نوید ده رسیدن بهار را!

تمام لحظه های من فدای یک نگاه تو بیا و پاک کن زدل حدیث انتظار را!

ای عشق! بیا که سینه‌هامان شد چاک «این النّبأ العظیم؟»، گشتیم هلاک

چشمی که تو را ندیده باشد کور است خون شد دل ما، «متی ترانا و نراک

در تاک مگر شراب پنهان نشده؟ در غنچه مگر گُلاب پنهان نشده؟

ای بی‌خبران که مُنکر صبح شدید در شب مگر آفتاب پنهان نشده؟