بحث ساخت پرتاب گرهای موشکی و متحرک کردن آنها یکی از مسائلی است که در از زمان ابتدای آغاز فعالیت موشک ها در جنگ دوم جهانی به عنوان سلاح های عملیاتی نظامی مطرح شده است. یک موشک یا راکت به تنهایی به عنوان یک سامانه کامل محسوب نشده به پرتاب گر و همچنین سامانه حمل کننده در صورت نیاز مجهز می شود.

از پرتابگرهای کششی HAWK تا بالستیک‌های متحرک

 

در کشور ما و در زمان بعد از پیروزی انقلاب و آغاز جنگ تحمیلی سامانه موشکی سطح به هوای HAWK شاید مهمترین سیستم موشکی زمین پایه کشور ما به حساب می آمد. این موشک معمولا بر روی پرتابگرهای سه فروندی قرار گرفته و قابلیت کششی دارند.

 

موشک‌های هاوک به نوعی در بحث تحرک ضعف داشته و همین مسئله در برهه‌ای از دفاع مقدس و با وارد به خدمت شدن موشک‌های ضدرادار به خدمت نیروی هوایی عراق سیستم پدافند هوایی ما را شدیدا با اخلال مواجه کرد. همین تجربیات این را در سال‌های بعد از جنگ به سمت توسعه پرتابگرهای متحرک چه برای سامانه‌های پدافند هوایی و چه موشک‌های تهاجمی سوق داد.

 

سامانه سطح به هوای HAWK

 

با ورود موشک اسکاد در سالهای میانی جنگ دوم جهانی یک سری از خودروهای کشنده MAZ ساخت شوروی سابق به ایران وارد شده و به نوعی باعث آشنایی نیروهای ایرانی با کشنده‌های موشکی سنگین شد. در سال‌های بعد و همزمان با توسعه برنامه موشکی ایران در بخش‌های زمین به زمین، ساحل به دریا و همچنین سطح به هوا این توسعه پرتابگرها و کشنده‌ها ادامه پیدا کرد.

 

فیلم ها و تصاویر منتشر‌شده از مدل‌های اولیه این سامانه‌ها در بسیاری از موارد نشان از این مسئله می‌دهد که این موشک ها روی پرتابگر های ثابت نصب شده بودند اما تجارب زمان جنگ و همچنین مطالعه نبردهای مختلف در جهان مثل عملیات طوفان صحرا و یا حمله به یوگوسلاوی سابق در سال 1999 میلادی حاوی درس های بزرگی در این زمینه برای ایران بود.

 

با مطالعه و دقت بر روی موشک های توسعه یافته از دهه 1370 شمسی به این سو می توان به این نکته پی برد که قابلیت تحرک فصل مشترک تمام راکت ها و موشک های ایرانی محسوب می شود. از سامانه ای مثل زلزال گرفته تا حتی پرتاب گر ماهواره بر های ایرانی همگی به نوعی دارای قابلیت تحرک بالا را دارند. این مسئله یک برتری تاکتیکی بسیار بالا را ایجاد می کند و آن هم سخت تر کردن کشف و در نهایت هدف قرار گرفتن این سامانه ها است.

 

به جهت موفقیت این الگو می توان به مثال هایی مثل نبرد بالکان جایی که حجم زیادی از موشک های سام 6 صربها که از قابلیت تحرک بالا برخوردار بوده و از حملات ناتو در امان ماندند یا سالم باقی ماندن بخش زیادی از پرتابگرهای موشکی متحرک حزب الله در جنگ سی و سه روز اشاره کرد.

 

البته در کشورمان نیز اگرچه در مراحل اولیه به نظر می رسد طرح ها عمدتا کپی یا خریداری شده اند و به ظور مثال، پرتابگر موشک های شهاب1و2 که نمونه های داخلی شبیه به اسکاد روسی محسوب می شوند، مشابه پرتابگرهای همین موشک ها است اما از نمونه شهاب-3 به بعد، پرتابگرهایی با طراحی ایرانی و متناسب با ابعاد بزرگ موشک های جدید توسعه یافته اند. یک نمونه برای موشک های سوخت مایع مانند شهاب-3، قدر، عاشور و احتمالاً قیام و یک نمونه هم برای موشک سوخت جامد سجیل.

 

موشک شهاب 2 بر روی کشنده روسی MAZ

 

از سوی دیگر در جمهوری اسلامی ایران و در بخش موشک های زمین به زمین، عمده پرتابگرهای متحرک به صورت تک فروندی طراحی شده اند که در این میان می توان به پرتابگرهای متحرک موشک های زلزال تا پرتاب گرهای موشک‌های شهاب یا سجیل اشاره کرد. این پرتابگرها وظیفه دارند موشک‌های 6 تا 23 تنی را از حالت افقی به صورت عمودی تغییر وضعیت دهند و آن را شلیک کنند.

 

 

پرتاب موشک شهاب 3 از روی پرتابگر متحرک بومی

 

جدا از ظرافت های حمل موشک هایی با چندین تن سوخت و چند صد کیلوگرم محموله انفجاری، حرکت دادن دقیق موشک ها به وضعیت عمودی به طوری که پدیده تلاطم سوخت یا ارتعاشات پس از توقف موشک رخ ندهد از کارهای حساس این پرتابگرهای غول پیکر است.

 

 این پرتابگرها همچنان که در بالا اشاره شد در بخش فضایی نیز وارد شده و سامانه ای مثل ماهواره بر سفیر امید را نیز حمل و پرتاب می کنند.

 

 

ماهواره بر سفیر بر روی پرتاب گر متحرک

 

اما تمام موشک‌های زمین به زمین ایرانی به صورت تکی پرتاب نمی‌شوند. امروزه موشک‌های سبک تر سطح به سطح ایرانی مثل خلیج فارس یا هرمز و یا فاتح 110 قابلیت حمل به صورت 2 یا 3 فروندی بر روی یک پرتابگر متحرک را دارند که این امر باعث افزایش حجم آتش در زمانی کمتر و با درصد بقاء پذیری بالاتر می‌شود.

 

موشک ارزشمند خلیج فارس از دو نوع پرتابگر استفاده می‌کند. اول نمونه تک فروندی مشابه راکت‌های نازعات و زلزال و موشک فاتح-110 و دیگری هم نمونه سه فروندی مشابه پرتابگر جدید راکت های زلزال. به نظر می‌رسد با توجه به مشابهت ابعاد بدنه موشک خلیج فارس و فاتح، موشک فاتح-110 نیز از روی پرتابگر سه فروندی نیمه متحرک قابل شلیک باشند.

 

دو فروند موشک فاتح

110 بر روی پرتابگر 6 چرخی

 

 

نمونه لانچر ثابت نسل های اول فاتح 110

اما پرتابگر جدید فاتح-110 با نام «ذوالفقار» را باید به واقع گام نوینی در این زمینه دانست. این پرتابگر یک خودروی 6 چرخه است که قابلیت حمل و به کارگیری دو موشک فاتح را داشته و در واقع دربردارنده درصدی از تحرک بالای پرتابگرهای تکی و درصدی از حجم آتش پرتابگرهای سه تایی نیمه متحرک است.

در این سامانه از یک پلت فرم جدید به جای کامیون های قبلی استفاده شده است که روی قسمت فوقانی آن دو ریل پرتاب برای دو موشک نصب شده است. هر چند این دو ریل به هم نزدیک هستند اما در صورتی که امکان تخصیص زوایای متفاوتی داشته باشند می توان از هر پرتابگر به دو هدف مختلف که البته اختلاف زاویه عرضی زیادی ندارند شلیک کرد.
 

در بخش موشک های کروز نیز همین الگو در کشور ما دنبال شد. از موشک های سری نور و کوثر به عنوان موشک های ساحل پرتاب ضد شناور گرفته تا موشک کروز حمله به اهداف زمینی سومار نیز بر روی پرتاب گرهای متحرک قرار گرفته است. در این بخش پرتاب گرهای موشکی ما معمولا دو فروندی و در برخی از موارد 3 فروندی هستند.

 

 

پرتاب موشک کروز سومار از روی پرتابگر متحرک زمینی

 

 

در بخش پدافند هوایی نیز به مانند دو بخش دیگر شاهد همین بحث بودیم. همانطور که در ابتدای مطلب اشاره شد تجارب بدست آمده از زمان جنگ مسئولین این امر را به این سمت سوق داد تا سامانه های پدافند هوایی ایرانی نیز قابلیت تحرک را پیدا کنند. برای نمونه با وارد شدن سامانه سام 6 روسی به کشور یک سیستم کاملا متحرک وارد سیستم دفاع هوایی کشور شد.

 

موشک تور روسی نیز که در خدمت نیروی هوا فضای سپاه به شمار می آید به صوت کامل بر روی یک خودرو شنی دار نصب شده و از تحرک بسیار بالایی برخوردار است. سامانه پدافند هوایی رعد یکی از گونه های موفق بومی ایران در این زمینه به شمار می آید که توان حمل همزمان 3 فروند موشک ضد هوایی طائر را داشته و از تحرک بالایی برخودار است.

 

 

سامانه پدافند هوایی رعد

 

رونمایی از نسل جدید لانچرهای ایرانی با باور 373

 

اما جدیدترین عضو خانواده موشکی ایران سامانه پدافند هوایی برد بلند باور 373 است که بر روی یک کشنده بزرگ ایرانی حمل می شود. این کشنده 10 چرخ بومی ذوالجناح نام دارد. خودروی سنگین «ذوالجناح» که در اردیبهشت سال 92 رونمایی شد، به عنوان خودروی کشنده «باور373» اعلام شده بود که دارای 5 محور (10 چرخ) فعال است.

 

 

کشنده ذوالجناح

 

این خودرو چند منظوره قابلیت عبور از رودخانه تا عمق 5/1 متر، حداکثر ظرفیت بار 30 تن، حمل محموله با طول 5/10 متر، حداکثر شیب روی 35%، حداکثر شیب روی طولی 20%، وزن خالص 21 تن و سامانه تعلیق مستقل است.

 

 

سامانه باور 373 بر روی کشنده ذوالجناح - به قطر لاستیک ها و حجم کشنده دقت کنید

 

البته ذکر این نکته بسیار مهم است که از کشنده ذوالجناح به دلیل قدرت بالا می توان برای حمل مدل های دیگری از پرتابگرهای موشکی و حتی سایر سامانه های دفاعی نیز بهره برد و حتی به نظر می رسد این خودرو توانایی حمل 4 لانچر عملیاتی سامانه باور را نیز داشته باشد که برای توسعه این پدافند مدرن، مفید خواهد بود.

 

از شروع ساخت پرتابگرهای بومی برای موشک های ایرانی همچون خلیج فارس، موشک های بالستیک ایرانی و در نهایت موشک های پدافندی که آخرین حلقه از زنجیره تکمیل سامانه های موشکی کشورمان محسوب می شوند، سیر پرتابگرهای ایرانی نشان می دهد علاوه بر توسعه موشک های جدید و متناسب با نیاز، سامانه های حمل و پرتاب جدید نیز به خوبی و با نقشه راهی روشن توسعه یافته اند و اکنون از کوچکترین زیرسامانه ها و اجزا تا بزرگترین و مهمترین آنها در زنجیره داخلی نیروهای مسلح، طراحی و ساخته می شود.

توان دفاعی کنونی ایران اسلامی برآیند دوره‌ای 400 ساله از تاریخ پرفراز و نشیب، گاه خشن و خونین و گاهی متناقض و حاصل تجربه و رویارویی ایران با دنیای جدید پس از تحول مغرب‌زمین است. اصولا نمی‌توان بدون رویکرد به تاریخ و علل تاریخی پدیده‌ها به جوابی درخور، مناسب و عمیق برای مسائل پیش ‌رو رسید.

400 سال پیش اروپا شاهد انقلابی در نوع نگرش خود به عالم و آدم بود و همین تغییر نگاه به آرامی به تفکر غالب و حاکم در مغرب‌زمین و سپس تمام جهان تبدیل می‌شود و مبدأ و علت بسیاری از مسائل قرار می‌گیرد. دین به حاشیه‌ رانده می‌شود و با ظهور مذهب پروتستان جامعه مسیحی اروپا به نوعی به فکر ساخت بهشتی زمینی می‌افتد. جلوه ظاهری این تفکر نو ساختن جهان با تکیه بر علوم فنی و تکنیکی است، دنیایی که تمام نیازهای انسان را رفع و او را از هر قید و بندی رها کند.

انقلاب صنعتی انگلیس و سپس انقلاب فرانسه در واقع تجدد یا همان مدرنیته را که روح حاکم این تمدن جدید است بیشتر قوام داد و دنیای امروز، آینده همان گذشته تاریخی اروپای پس از نوزایی دینی است. این تمدن جدید مرزهای تفکری و جغرافیایی را می‌پیماید و به مشرق‌زمین نیز می‌رسد.

از برخورد کشورهای دیگر می‌گذریم، هدف ما در این نگاشته کوتاه، نوع رویکرد و واکنش ایران به این تغییر اساسی و تاثیر آن بر مسائل نظامی و دفاعی است.  تجدد غربی ورای روح حاکم بر آن که انسانگرایی، سلطه و جدایی دین از سیاست است جلوه ظاهری خیره‌کننده‌ای یعنی تجدد و پیشرفت تکنیکی دارد. متفکران ایرانی از همان ابتدای رویارویی با این تفکر جدید بیشتر تحت تاثیر ظواهر آن قرار گرفته و به تفسیری سطحی و از سر تعجیل از آن می‌پردازند و تا جایی ادامه می‌دهند که به جای تامل، تقلید را تنها راه درمان عقب‌ماندگی علمی ایران می‌انگارند.

این طبقه از متفکران، در همیشه تاریخی خود در دام گیرودار تناقضات فراوان و گاه خودزنی‌های عجیب هستند و با توجیهاتی، ابایی از خیانت به کشور هم ندارند. در دوران صفویه که رنسانس در اروپا شکل می‌گیرد و مغرب‌زمین در حال خیز برای توسعه تکنیکی است، ایران درگیر جنگ و اشغال همسایگان و دشمنان خارجی است و بخش‌هایی از کشور به استعمار اجانب درآمده است.

آن چیزی که در این برهه برای ما محل توجه است تلاش حاکمان ایران برای حفظ استقلال و آزادی از دست بیگانگان است. جنگ‌های خونینی شکل می‌گیرد و در عین رشادت ایرانیان، نتایج مطلوب حاصل نمی‌شود. مهم‌ترین این جنگ‌ها برای شاهان صفوی نبرد با عثمانی است که ارتش عثمانی با تکیه بر توپخانه و سلاح‌های گرم، شالوده سپاه ایران را از هم پاشیده و به پیروزی می‌رسد، موضوعی که دست خالی سپاه ایران را برای حاکمانش عیان‌تر می‌کند. علت این شکست چیزی جز عدم برخورداری ایران از علم روز، تکنیک جدید و به تبع آن دستی تهی از سلاح‌های برتر نبود.

شاهان صفوی تلاش می‌کنند این شکاف را با خرید سلاح و وارد کردن متخصصان فنی از چند کشور اروپایی جبران کنند و در برهه‌ای نیز موفق به دستیابی به سلاح‌های جدید و شکست دشمنان خود می‌شوند. ارتش ایران برای نخستین‌بار به تفنگ گرم و توپخانه دست پیدا می‌کند و با تکیه بر همین فناوری وارداتی در میدان‌های نبرد قرین پیروزی‌هایی می‌شود و ایران را از یوغ استعمارگران رها می‌کند. 

در دوران صفویه به همراه پیشرفت حیرت‌انگیز در علوم انسانی و حوزه‌هایی چون فقه، کلام و فلسفه، توسعه‌طلبی امپراتوری عثمانی در سرحدات غربی ایران متوقف و استعمارگران پرتغالی از جنوب رانده می‌شوند اما در نهایت صفویه موفق به قوام فضای علمی و سازوکاری برای توسعه علوم فنی و مهندسی در کشور نمی‌شود و این نقیصه با افول و فروپاشی امپراتوری صفوی بیش از پیش خود را نمایان می‌کند.

مشکل ناشی از همان رویکرد سطحی به مغرب‌زمین است که حاکمان ایرانی گمان می‌کردند با واردات تکنولوژی می‌توان به فناوری دست یافت، غافل از اینکه پیشرفت علم و فناوری بیش از هر چیز نیازمند ایجاد فضا و شرایط رشد علمی است. زمان می‌گذرد، «نادرشاه افشار» با تکیه بر همان داشته‌ها به کشورگشایی می‌پردازد اما پس از افشاریه و زندیه که دوره آرامش قبل از توفان ایران است و با ظهور سلسله قاجار این شکاف عمیق دوباره نمایان می‌شود. قاجاریه خود را اسیر توسعه‌طلبی کشورهای استعمارگر می‌بیند؛ روسیه، انگلستان و فرانسه هر کدام به طمع منافعی با تکیه بر توان علمی و فناوری خود عالم را در تسخیر خود می‌گیرند و ایران هم از این غائله جدا نمی‌ماند.

طبقه نوظهور روشنفکری و سیاسی ایران هر کدام به یکی از این قدرت‌ها وابستگی فکری و سیاسی پیدا کرده و در نقش عوامل گاه بی‌جیره و مواجب به بسط قدرت آنها در داخل ایران کمک می‌کنند و حاصل آن وطن‌فروشی‌ها و قراردادهای ننگین رنگارنگ آن دوران می‌شود.

آن دسته از متفکران ایرانی که دل در گرو استقلال کشور داشته‌اند نیز به عمق مساله پی نبرده به تکرار همان راه رفته گذشتگان می‌پردازند.  نکته دیگر آنکه پس از صفویه رشد علمی و تکنیکی اروپا چنان شتابی به خود می‌گیرد که شاهان ایرانی از سر ناتوانی حتی از بیان آن برای مردم واهمه دارند و از طرفی نیز به هراس جدید دچار می‌شوند چراکه این پیشرفت‌ها با انقلابی در نوع ساخت حکومت‌ها هم همراه بوده؛ اروپایی‌ها حکومت‌های سلطنتی را واژگون و نوع جدیدی از حکومت‌های مردمی را بر پایه دموکراسی پایه می‌گذارند که برای شاهنشاهی خطری است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

 «امیرکبیر» در تاریخ ایران از جمله سیاسیونی است که تلاش می‌کند این شکاف را جبران کند، وی دسته‌ای نوجوان و جوان ایرانی را به اروپا گسیل می‌دارد تا فناوری و علوم مهندسی و نظامی را فراگرفته و پس از مراجعت، ایرانی نو بسازند. عده زیادی از همین فرنگ‌رفتگان به علوم انسانی غربی جذب و با کنار نهادن تفکر بومی خود در علوم انسانی غرب فرورفته و دلباخته آن می‌شوند.

اما همین مهندسان اروپارفته نیز در نهایت نتوانستند مشکل را حل کنند. امیرکبیر با تاسیس دارالفنون تلاش می‌کند این‌بار اشتباه صفویه را جبران و فضای علمی لازم را فراهم کند اما به تیغ همان طبقه غربزده خودباخته به شهادت می‌رسد و دارالفنون نیز در گذر زمان به مدرسه‌ای عادی تبدیل می‌شود. زمان، تجربه تلخ شکست‌های صفویان را به قاجارها نیز می‌چشاند و با تجاوز روسیه تزاری مجددا سپاه ایران مضمحل می‌شود، شمال کشور به تاراج بیگانگان می‌رود و سپس شرق ایران توسط انگلیسی‌ها از پیکره وطن جدا می‌شود و در زمانی کوتاه آنچه نام ایران بر آن می‌ماند تنها بخش کوچکی از تمام ایران آن زمان می‌شود. طبقه روشنفکران جدید در نقش عوامل بیگانگان قراردادهای ننگین فراوانی بر کشور تحمیل می‌کنند و عدم توانایی و علم را بهانه خیانت‌های گاه و بیگاه خود قرار می‌دهند.

ایران نیز راه انقلاب نوینی را پیش می‌گیرد و «مشروطه مشروعه» را پایه می‌گذارد لیکن باز روشنفکران غربزده میاندار شده و مشروطه را به راهی دیگر می‌برند. ضعف قاجار ادامه پیدا می‌کند تا پس از جابه‌جایی چند شاه دوران افول ایران بیش از پیش، شدید شود. فضا به شکلی پیش می‌رود که همین طبقه روشنفکر مشروطه‌خواه دیکتاتوری «رضاخانی» را در ایران پایه می‌نهد و گویا این طبقه گرفتار نوعی تناقض ریشه‌ای و همیشگی است که در عین اعتقاد به مبانی فکری غربی به دیکتاتوری و شاهنشاهی نیز رضایت می‌دهد.

رضاخان متوجه اوضاع نابسامان نظامی کشور می‌شود و بعد از سرکوب‌ شدید عشایر که مدافعان همیشگی استقلال و یکی از حلقه‌های دفاعی کشور بوده‌اند، تلاش می‌کند این عقب‌ماندگی را با همان رویکرد گذشتگان در 300 سال گذشته جبران کند. وی با خرید از اروپا ارتش ایران را تقویت می‌کند، غافل از اینکه فناوری وارداتی در جریان پیشرفت علمی کشورهای صاحب فناوری از قافله علم جا مانده و دور تسلسل تاریخی گذشته که بر ارتش ایران رفته، دوباره تکرار خواهد شد.

همین ارتش رضاخانی که پایه‌های حکومت دیکتاتوری و شاهنشاهی پهلوی را مستحکم می‌کند پس از حمله متفقین در جنگ دوم جهانی به ایران حتی یک روز هم توان مقابله با قوای متفقین را در خود نمی‌بیند و شالوده آن در کمتر از چند روز از هم پاشیده و کشور به دست انگلیس و شوروی می‌افتد. رضا شاه تبعید می‌شود و این‌بار روشنفکران غربزده فرزند او را به جایش می‌نشانند.

 «محمدرضا پهلوی» نیز با تکیه بر درآمد سرشار نفتی به همان سیاست معهود ادامه و به پایه‌ریزی نظام آموزشی متجدد، اعزام دانشجو به اروپا و آمریکا و واردات صنعتی و تسلیحاتی از غرب و شرق بویژه آمریکا می‌پردازد. ابرقدرت جدید [آمریکا] نقش ایران را به عنوان ژاندارم منطقه تعریف می‌کند؛ یا به بیان بهتر ایران را سنگری در برابر نفوذ کمونیسم و خاکریزی برای دفع حمله احتمالی شوروی قرار داده و ارتش ایران به آرامی به یکی از قوی‌ترین و گسترده‌ترین ارتش‌های همسو با غرب و اسرائیل در منطقه تبدیل می‌شود.

پرواضح است نیت آمریکا توسعه واقعی ایران نیست و هدف سد نفوذ نظامی گسترده شوروی در جنگ احتمالی است؛ نقشی که علاوه بر ایران، ترکیه و آلمان غربی را نیز در بر می‌گرفت اما مشکل تاریخی دفاعی ایران هنوز لاینحل مانده است چراکه تمام سیستم نظامی ایران که ظاهری مخوف و قوی دارد بدون مستشاران آمریکایی و غربی، موجودی ناقص است.

 انقلاب ایران فضای جدیدی را رقم می‌زند و این‌بار با رهبری  حضرت امام خمینی و روحانیت انقلابی، کشورهای غربی نمی‌توانند جریان انقلاب ایران را به مانند مشروطه منحرف کنند و استقلال ایران به واقعیتی انکارناپذیر تبدیل می‌شود، انقلابی با ماهیتی دینی، مستقل و ضداستعماری. آمریکا با خارج کردن نظامیان خود مدعی می‌شود ماشین نظامی ایران فلج شده و قادر به عمل مطلوب نیست.

عراق بعثی برای حمله به ایران تحریک می‌شود و نیروهای نظامی ایران با تکیه بر توان داخلی، ماشین نظامی ایران را به حرکت درآورده و با مشقت و سختی فراوان و با وجود تمام کاستی‌ها جنگی 8 ساله را اداره می‌کنند لیکن به‌خوبی متوجه می‌شوند چنانچه توان داخلی و بومی در حوزه علم و فناوری و به تبع آن نظامی پیشرفت نکند بیماری عقب‌ماندگی علمی دوباره عود کرده و چندان دور نیست که با ظهور انواع تهدیدات جهانی و منطقه‌ای کیان حاکمیت اسلامی از بین برود.

تجربیات جنگ دستاوردی فراتر از حوزه سخت‌افزاری برای نظریه‌پردازان ایرانی به ارمغان می‌آورد و این دستاورد چیزی غیر از نوعی خودآگاهی تاریخی و شناخت فضای جدید جهانی نیست. این نظریه‌پردازان به شناخت تهدیدات جاری و محتمل پیرامونی پرداخته و متوجه می‌شوند شکاف فناوری موجود بسیار عمیق است.

می‌توان ادعا کرد تنها حوزه ارگانیک ایران پس از انقلاب اسلامی که شاهد تدوین راهبردهای بومی بوده، حوزه نظامی و دفاعی در هر دو بخش سخت‌افزاری و نرم‌افزاری است. در قالب دکترین دفاعی، سیستم دفاع نامتقارن و جنگ ناهمتراز پی‌ریزی می‌شود. نیروهای نظامی ایران با آگاهی نسبت به ضعف‌های فناورانه بر نقاط ضعف دشمن و قوت خود تمرکز کرده و سپس به دنبال یافتن راه‌های میانبر برای غلبه بر دشمن و پوشاندن شکاف فناوری می‌روند. 

برآوردها نشان می‌دهد نتایج جنگ‌های نوین وابستگی شدیدی به قدرت هوایی دارد و نیروی هوایی به یکی از بخش‌های بسیار مهم نظامی تبدیل شده است اما دست یافتن به هواپیماهای جنگنده روز، به هزینه‌های سرسام‌آور در بخش تحقیق و توسعه و ساخت محتاج و به فناوری بالایی نیازمند است. نقش موثر نیروی هوایی انکارناپذیر است و تجربه تلخ زمین‌گیر شدن هواگردهای قدیمی ایران در اواخر جنگ 8 ساله و سختی دفاع از کشور نیز مؤید همین امر است.

در نهایت برای رفع تهدید دشمن تمرکز بر سیستم‌های پدافند هوایی زمین‌پایه، توسعه راداری در طیف گسترده امواج رادیویی برای کشف تهدیدات، سیستم‌های نوین جنگ الکترونیک و شنود و همچنین توسعه انواع موشک‌ها در دستور کار قرار می‌گیرد؛ توسعه هواگردهای شناسایی و نظامی بی‌سرنشین به عنوان نسل آینده هواگردهای نظامی جهان آغاز می‌شود و پس از 3 دهه همه این تلاش‌ها قرین موفقیت‌های خیره‌کننده می‌شود.

در بخش نیروهای زمینی تمرکز هر چه بیشتر بر توپخانه و موشک‌های ضدزره قرار گرفته و در بخش دریایی نیز موشک‌های دریایی و شناورهای موشک‌انداز استخوان‌بندی دفاع دریایی کشور را شکل داده و شناورهای ایرانی به چالشی جدی برای دشمنان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تبدیل می‌شود.

 اما هسته تمام این پیشرفت‌ها کلیدواژه فنی است که می‌توان ردپای آن را در تمام این حوزه‌ها دید: «صنایع موشکی».

پیشرفت صنایع موشکی، به ایران این امکان را داد که تا زمان ساخت جنگنده‌های بومی شکاف موجود را با موشک‌های دقیق «بالستیک» و «کروز زمینی»، «دریایی»، «پدافندی»، «ضدزره» و «پرتابگر ماهواره» پر کند. در واقع دست برتر ایران برای ایجاد توازن نظامی در منطقه همان صنایع موشکی است.

دشمن در هر برآورد خود مجبور  به تأمل بیشتر می‌شود چراکه تا هزاران کیلومتر فراتر از مرزهای جغرافیایی ایران، آمریکا و بقیه دشمنان در تیررس موشک‌های ایرانی قرار داشته و موازنه وحشت علیه اسرائیل غاصب نیز امکان هر اقدام ماجراجویانه‌ را سلب می‌کند.

پس از حل‌وفصل ظاهری مساله هسته‌ای در قالب «برجام»، طبقه جدید روشنفکری غربزده، این‌بار حلقه دیگری از نفوذ و نابودی بنیادی را در پیش گرفته‌ و بر نقطه حساس «استقلال» و «تمامیت ‌ارضی» کشور یعنی توانایی نظامی دست گذاشته است.

امروز ایران در صنایع نظامی خود به چنان بلوغی رسیده که توانسته بدون تکیه بر کشورهای خارجی استقلال و تمامیت‌ ارضی کشور را حفظ کند. هم‌اکنون که ایران پس از چندصد سال تکاپو توانسته یکی از ضعف‌های تاریخی خود را جبران کند و فناوری نظامی را به شکل بومی توسعه دهد برای طبقه غربزده تناقضی وخیم است که درصدد نابودی یا محدودیت آن برآید. 

امروز به جرأت می‌توان مدعی شد آنان که بحث برجام موشکی و دفاعی را مطرح می‌کنند آگاهانه یا ناآگاهانه در حال شکل دادن خیانتی دیگر علیه ایران اسلامی هستند. روح یک حاکمیت سیاسی توان نظامی آن است. اصولا اگر کشوری مانند آمریکا دارای توان فناوری و نظامی نمی‌بود آیا امروز شاهد هژمونی و ابرقدرتی آن بودیم؟ به کار بردن واژگانی مانند «عصر گفت‌وگوی تمدن‌ها»، «زمانه گفت‌وگو» و «مذاکره» و «پایان دوران جنگ» و «موشک» و... اگر نگوییم درونمایه‌ای خیانت‌آمیز؛ لااقل حاکی از ساده‌لوحی بیش از اندازه و خیانتی ناخواسته دارد.

 امروز باید پرسید اگر پشتوانه کشوری توان نظامی قوی و بومی آن نباشد با تکیه بر چه چیزی به میز مذاکره می‌نشیند و با چه ابزاری حقوق حقه ملت خود را بازمی‌ستاند؟ آیا کشوری که فاقد شاخصه‌های فناورانه و نظامی لازم است، جایی برای استقلال خود می‌تواند فرض کند؟ و آیا قدرت در حوزه‌های «اقتصادی»، «اجتماعی» و «فرهنگی» می‌تواند جبران‌کننده نقص قدرت نظامی باشد؟ 

به‌روشنی می‌توان جواب منفی داد کمااینکه نگاهی به کشورهای جهان نشان می‌دهد برترین کشورهای صاحب فناوری و صاحبان جایگاه‌های اقتصادی برتر دنیا در دستان آمریکا اسیر هستند؛ امروز «ژاپن»، «آلمان» و «کره‌جنوبی» بی‌اجازه آمریکا با تمام توان فناورانه اجازه ساخت بسیاری از تجهیزات نظامی را ندارند و کوچک‌ترین زاویه سیاست آنها با آمریکا با سرکوب و انتقامجویی روبه‌رو می‌شود.

 اقتصاد عاریه‌ای کره‌جنوبی یکبار شاهد اخم و دشمنی آمریکا و پیش رفتن تا مرز نابودی بوده است و آلمان نیز با تمام قدرت اقتصادی و فناوری خود سیاستی ورای چشم‌انداز سیاست آمریکا ندارد.

امروز ایران پیشرفتی رو به جلو در صنایع نظامی بومی خود  بویژه در بخش موشکی داشته است و طرح مسائلی چون مذاکرات موشکی و مانند آن در واقع تحجر و برگشت به عقبی واپسگرایانه و خیانت‌آلود است./ احسان کرمی- وطن امروز

عکس یادگاری یک خواننده عرب تونسی با یک افسر اسرائیلی جنجال ساز شد.

به گزارش عصر خبر به نقل از روزنامه القدس العربی، «صابر الرباعی» هنرمند تونسی برای شرکت در یک مراسم هنری

در شهر روابی در نزدیکی شهر رام الله در فلسطین اخیرا به کرانه باختری سفر کرده بود.

وی طی این سفر مکان های مختلفی از جمله موزه محمود درویش دیدن کردن و مورد استقبال رامی حمدالله نخست وزیر دولت فلسطین و محمود عباس رئیس جمهور تشکیلات خودگردان در مقر ریاست جمهوری قرار گرفت.

سفر صابر الرباعی اما بدون حاشیه به پایان نرسید و انتشار یک تصویر از وی پس از ترک اراضی فلسطین خشم مردم فلسطین را به همراه داشت. این تصویر صابر الرباعی را در کنار یک افسر اسرائیلی در یکی از معابر عبور و مرور به اراضی اشغالی فلسطین در مرز اردن نشان می دهد.

این عکس به طور گسترده ای در رسانه های اجتماعی عربی منتشر شد، این عکس خشم مردم فلسطین را موجب شده است. این هنرمند تونسی هواداران بسیاری در فلسطین دارد.

بسیاری از تحلیلگران در واکنش به انتشار این عکس عنوان کردند رباعی و همه کسانی که خواستار سفر به فلسطین برای همبستگی با مردم این کشور هستند کسانی هستند که با اسرائیلی ها، افرادی که این کشور را اشغال کرده اند عکس می گیرند.

رئیس‌جمهور با بیان اینکه برجام صدها خاصیت دارد، گفت:ما در برجام موفقیت‌ها و پیروزی‌های فراوانی

را به دست آوردیم که یکی از آن موفقیت‌های بزرگ در برجام، پیروزی اخلاقی ملت ایران بود،

حسن روحانی رئیس‌جمهور کشورمان صبح امروز در مراسم روز ملی صنعت دفاعی که در وزارت دفاع برگزار شد طی سخنانی اظهار داشت: بنده به همه دست‌اندرکاران این صنعت بسیار مهم و تاثیرگذار در سرنوشت کشور و همه مسئولین محترم این وزارتخانه تبریک و تهنیت عرض می‌کنم و به روان همه شهدایی که در دوران دفاع مقدس، انقلاب اسلامی و در دوره‌های دیگر برای دفاع از سرزمین اسلامی، نظام و انقلاب اسلامی جان خود را فدا کردند، درود و سلام می‌فرستیم و جایگاه بلندتری را نزد قرب الهی برای آنان آرزو می‌کنیم.

وی افزود: امسال در مرداد سال 95 تفاوت‌هایی با مرداد سال 94 داریم، از لحاظ فضایی که امروز در سطح منطقه و جهان برای جمهوری اسلامی ایران به وجود آمده، فضایی که بهتر می‌توانیم از استعدادها و نیروهایمان و از فرصت هایی که برای کشورمان در سطح جهان وجود دارد استفاده و بهره‌برداری کنیم.

رئیس‌جمهور تصریح کرد: اولا بنده می‌خواهم خسته نباشید بگویم به مسئولان محترم وزارت دفاع، وزیر محترم دفاع به خاطر تلاش‌های تاثیرگذار و ارزشمندی که در برجام داشتند، برجام یک کار عظیم و بزرگی بود که بسیاری از نیروهای ما کارگزاران نظام ما در بخش‌های مختلف در او نقش و تاثیر داشتند و وزارت دفاع از جمله آنها بود.

رئیس‌جمهور در ادامه سخنان خود خاطرنشان کرد: در طول مدت 12 سال یا بیشتر ما را متهم می‌کردند که به صورت مخفیانه در پی ساخت سلاح‌های کشتار جمعی هستیم. یکبار در ماجرای سلاح‌های شیمیایی و الحاق ما به کنوانسیون شیمیایی و بازرسی‌هایی که آن زمان از جمهوری اسلامی ایران انجام گرفت ثابت شد که دشمنان ما تهمت‌های ناروا و واهی نسبت به ما روا داشته بودند. ما دنبال ساخت و انبار کردن سلاح شیمیایی نبودیم و این مسئله یکبار برای جهانیان روشن شد.

روحانی در ادامه تصریح کرد: موضوع دیگری که بر مبنای آن تبلیغ می‌کردند و ایران را مستحق فشار می‌دانستند و قطعنامه علیه ما تصویب می‌کردند، این بود که ایران مخفیانه در پی ساخت سلاح هسته‌ای است.

وی با اشاره به حل مسئله PMD گفت: بار بزرگ حل این مسئله بر دوش وزارت دفاع بود و آن برای پاسخ به صدها سوال آژانس بود تا ثابت شود دشمنان انقلاب نسبت به ما دروغ گفتند. حل مسئله PMD پیروزی اخلاقی جمهوری اسلامی ایران بود. ما به دنیا ثابت کردیم ما راستگو هستیم و بدخواهان ما دروغگو هستند.

رئیس‌جمهور ادامه داد: اینکه آژانس بین‌المللی بعد از سال‌ها آمد و اعلام کرد که نسبت به گذشته پرونده هسته‌ای ایران دیگر بحثی نداریم و پرونده کاملا بسته شده و امروز کاری که داریم نسبت به آینده است و اجرای برجام است، این یک پیروزی حقوقی، فنی و اخلاقی بود که ما به دست آوردیم.

روحانی با تاکید براینکه وزارت دفاع همه توان فنی، حقوقی و سیاسی خود را برای این کار به کار گرفت، گفت: اگر از همه چیز برجام بگذریم و صدها خاصیت آن بگذریم این یکی را دیگر کسی نمی‌تواند منکر شود که ثابت کردیم بدخواهان ما دروغ می‌گویند و ما راست می‌گوییم دیگر در این موضوع که کسی شک ندارد. ما توانستیم به جهانیان ثابت کنیم که اگر مقام معظم رهبری فتوایشان این است که ساخت سلاح هسته‌ای انبار و به کارگیری آن نامشروع است ما به این فتوا عمل کردیم. ما ملتی نیستیم که دو رو و دو چهره باشیم و در سخن چیزی بگوییم و در عمل کار دیگری انجام دهیم.

وی در ادامه بازدید آمانو از پارچین را یک بازدید تاریخی عنوان کرد و گفت: بازدید آمانو یک بازدید تاریخی در تاریخ مسائل حقوقی جمهوری اسلامی ایران بود و این کار با تلاش و کوشش همه مسئولین و شخصیت‌هایی که در این زمینه کار کردند است.

رئیس‌جمهور با بیان اینکه امروز وزارت دفاع و صنعت دفاعی می‌تواند توضیح دهد که فضای بعد از برجام چه مقدار نسبت به قبل از آن تغییر کرده، گفت: امروز ما یک ماده اولیه و یا فولاد و آلیاژ خاصی را مورد نظر داریم و یا می‌خواهیم رابطه علمی با یک موسسه‌ای برقرار کنیم، حال آیا شرایط امروز با یک سال پیش فرق کرده است یا خیر. اگر فرق کرده است به معنای فضای نویی است که برجام در زمینه فناوری‌های پیشرفته و پیچیده برای ما به وجود آورده است.

روحانی با بیان اینکه اساس کار این است که خود ما در این زمینه‌ها به خودکفایی برسیم، گفت: البته گاهی یک همکاری و یک نقشه کار ما را چند سال جلو می‌اندازد چراکه سرعت برای ما مهم است. ما باید فاصله‌مان را با صنعت دنیا جبران کنیم. امروز از موتور توربوجت هواپیما رونمایی شد و این یعنی در این زمینه گام بلندی را صنعت دفاعی ما برداشته است. ما باید به این صنایع ورود کنیم و بتوانیم بسازیم. در این وضعیت دیگر اشکال ندارد اگر در ادامه یک موتور پیشرفته‌تر بخریم چراکه دیگر ما وارد این صنعت شدیم.

رئیس‌جمهور با اشاره به روحیه خودباوری که در دوران دفاع مقدس وجود داشت، گفت: امروز هم آن روحیه هنوز باقی مانده است. اساس مسئله باور و ایمان به کار است. آنان که این موتورها را درست کردند مگر در چه شرایطی بودند؟ استعداد جوانان ما و عشق ما به وطن کمتر از دیگران نیست و می‌شود با سرعت عقب‌ماندگی تاریخی خود را جبران کرد و اساس کار روحیه جهادی، ایمان و باور به اینکه ما قادریم به اهداف‌ بلندمان برسیم است.

روحانی با بیان اینکه دولت با همه سختی‌هایی که در پیش داشت نسبت به نیروهای مسلح کم نگذاشت، گفت: اعتبارات بنیه دفاعی ما امسال بیش از دو برابر سال 92 است. پارسال این اعتبارات نزدیک به دو برابر بود و این نشان می‌دهد دولت در همه سختی‌ها اولویت‌های مربوط به نیروهای مسلح را مورد دقت قرار می‌دهد و می‌داند که توانمندی‌های دفاعی یعنی چه.

وی در ادامه سخنان خود گفت: اگر قادریم در دنیای سیاست و پشت میز مذاکره با طرف مقابل بنشینیم و سخن بگوییم اول به خاطر قدرت ملی، وحدت ملی، ملت یکپارچه و به خاطر رهبری شجاع ما است و اینکه نیروی مسلح توانمند و قوی داریم و اقتصادی داریم که با آن می‌توانیم روی پای خود بایستیم.

رئیس‌جمهور در ادامه با اشاره به افت قیمت نفت در سال گذشته گفت: سال گذشته که تمام کشورهای تولیدکننده نفت یا قیمت پول‌شان از نصف کمتر شد یا تورم آنان سه رقمی شد و یا بخش بزرگی از ذخایر ارزی‌شان را استفاده کردند. عربستان از بخش بزرگی از ذخایر ارزی‌اش استفاده کرد. تورم ونزوئلا سه‌رقمی شد. روسیه، آذربایجان و امثال اینها پول ملی‌شان در برابر ارز خارجی از نصف هم کمتر شد.

وی ادامه داد: جمهوری اسلامی تنها کشوری است که با قدرت در یک سال گذشته با وجود افت قیمت نفت که بی‌سابقه بود، هم رشد اقتصادی داشت. پارسال رشد اقتصادی ما 1.3 بود. در سه ماهه اول امسال به 4.4 رسید و هدف ما تا پایان سال رسیدن به رشد 5 درصد است. در تورم نیز روند کاهنده را ادامه دادیم و به تورم یک رقمی رسیدیم و این کار بزرگی است که جمهوری اسلامی انجام داده است.

رئیس‌جمهور در ادامه با بیان اینکه در این شرایط نه تنها ثبات خود را حفظ کردیم بلکه به دیگر ملت‌ها نیز کمک کرده‌ایم، گفت: ما نسبت به دوستان و آنانی که مبتلا به شرایط سختی شدند یاری کردیم. اگر کمک ما نبود معلوم نبود عراق، سوریه و لبنان چه وضعی داشتند. کمک ما در کشورهای منطقه موثر بوده است.

روحانی با تاکید براینکه ثبات کشورهای منطقه ثبات ماست و شکست تروریست شکست دشمنان ما است، گفت: ما به دنبال افزایش توانمندی‌هایمان در زمینه صنعت دفاعی هستیم. توانمندی‌های نیروهای مسلح ما برای بازدارندگی و دفاع موثر و دفاعی است که دشمن را پشیمان کند. در قدم اول توانمندی‌های ما باید بازدارنده باشد تا چشم طمع به کشور ما نباشد. در قدم دوم باید در روز مبادا دفاع موثر کنیم و دشمن را تنبیه و پشیمان کنیم.

رئیس‌جمهور با تاکید براینکه صنعت دفاعی همیشه باید به دیگر صنایع کشور کمک کند، گفت: امروز رابطه خوبی بین معاونت علمی ریاست جمهوری با وزارت دفاع برقرار است که این رابطه ارزشمندی است. شرکت‌های دانش‌بنیان و متخصصین ما باید کاملا به صنعت دفاعی متصل شوند. قدم اول در تحرک صنعت و فناوری در دنیا را نیروهای مسلح برداشتند. در بسیاری از علوم ابتدا نیروهای مسلح وارد شدند و بعد صنایع دیگر آنها را تجاری‌سازی کردند.

روحانی با اشاره به حرکات خوب کشور در زمینه پهپاد و موشکی و خرید تسلیحات گفت: در شرایط امروز دنیا ورود S300 یک کلمه رمز است. من اولین نامه‌ای که برای ورود S300 نوشتم زمانی بود که مسئول پدافند هوایی بودم. در آن سال به رهبری نامه نوشتیم که ما نیاز به خرید S300 داریم. از آن زمان تا امروز که S300 کنار ما هست سال‌های زیادی می‌گذرد آن هم با فراز و نشیب‌هایی که همه دیدند. معمولا در کشور ما چیزهایی که می‌خواهیم بگیریم فراز و نشیب‌هایی دارد. فقط برجام نیست که فراز و نشیب دارد. همه چیز فراز و نشیب‌هایی دارد تا همه قانع بشوند تا همه قبول کنند و تا همه به سهم خود برسند کمی زمان می‌برد؛ اما به هر حال ما امروز به این سطح رسیدیم و این علامتی است که ما داریم با دنیا کار می‌کنیم و اینکه می‌توانیم سلاح مورد نیازمان را بخریم یا بفروشیم یا بسازیم.

وی در ادامه خطاب به همسایگان‌ گفت: قدرت نظامی و دفاعی ما به ضرر کشورهای همسایه و مسلمانان نیست. ما به نفع مسلمانان تلاش می‌کنیم و امیدواریم یکی دو کشوری که مسیر نادرستی را انتخاب کردند و فکر می‌کنم با هرج و مرج‌طلبی در منطقه و با ابزار قرار دادن تروریست‌ها به تفوقی می‌رسند به اشتباه خود پی ببرند.

رئیس‌جمهور در پایان گفت: خواست ما دوستی با همه کشورهای مسلمان و همسایگان است. خواست ما کمک به همه کشورهایی است که امروز با تروریسم و متجاوزین درگیرند و مقابل آنان ایستادگی می‌کنند و ما این را وظیفه انسانی، اسلامی و انقلابی خود می‌دانیم.