• تلقی درست از فرزند بودن چیست؟
  
•  ببینید امام سجاد‌(ع) چه تلقی‌ای از فرزند بودن برای پدر و مادر؛ دارند. حضرت دعا می‌کنند:
  
• «خدایا من را نسبت به پدر و مادرم همانند عبدی نسبت به سلطانی که خیلی مقتدر و بی‌رحم است قرار بده که در آن حد از آنها بترسم و حساب ببرم. از طرف دیگر از جهت نیکی کردن مانند مادری باشم نسبت به طفل شیرخوار! و اللّهُمّ اجعَلْنی أهابُهُما هَیْبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ، وَ أَبَرُّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّءُوف‏»(صحیفه سجادیه، دعای 24) یک جوان نسبت به پدر و مادرش چه احساسی باید داشته باشد؟ عبد، عبدی که حساب می‌برد از پدر و مادر، به‌اضاف? مادری نسبت به طفل شیرخوار!

تلقی درست از همسر بودن این است: خانمی که ازدواج می‌کند درواقع مسئولیت رسیدگی و خدمت کردن و حمایت از یک مرد را به عهده می‌گیرد.  

گاهی شما باید رابط? مادری با او پیدا کنی، بفهمی چه زمانی عصبانی یا خوشحال می‌شود؟ حالات او را بشناسی، متناسب با حالات او رفتار بکنی! این خیلی مسئولیت بزرگی است.

• ما درباره هر آنچه که با آن ارتباط داریم و با آن زندگی می کنیم، لازم است که تعریف و تلقی صحیحی داشته باشیم تا ارتباط ما با آن پدیده ها راحت تر شود

• مثلا خانم، تعریفش از مادری چیست؟ مادری به نوعی جلو? مقام ربوبیت خداست! خدا بعضی از خصلت‌های خودش را به او داده که تو بیا بنده‌پروری کن، رب باش، در همان اندازه‌هایی که هستی. به یکی از بندگان من برس، من این مأموریت را به تو دادم!

• یا مثلا آقا، تعریفش از پدر بودن چیست؟ پدر رازق است، از این ‌جهت خیلی شباهت به این اسم باعظمت پروردگار پیدا می‌کند. 

• این تلقی‌ها خیلی مهم و تعیین‌کننده است! گاهی اصلاً نمی‌خواهد زیاد توصیه‌هایی برای اینکه آدم مراقب رفتار خودش باشد، مطرح شود، تلقی که درست باشد، رفتار هم درست خواهد شد.

•  بسیاری از خانم‌ها و آقایان اصلاً تعریف درستی از همسری و شوهری ندارند! تغییر رفتار و حالات این‌ها سخت خواهد بود.

دیدن مانند غذا خوردن است، هر چیزی را ببینی گویی آن را میل می‌کنی. خدا فرموده است انسان باید به طعام خود نگاه کند. یعنی ببیند چه چیزی وارد روحش می‌شود. دیدن، عبور صحنه‌ها از مقابل چشم ما نیست. هر چیزی را می‌بینیم با هم? آلودگی‌ها و پاکی‌ها وارد روح ما می‌شود و به سادگی بیرون نمی‌رود.

اگر بی‌تفاوت باشیم و برای رفع گرفتاری‌ها و بلاهایی که اهل ایمان بدان مبتلا هستند دعا نکنیم، آن بلاها به ما هم نزدیک خواهد بود؛ چنان‌که الآن بر سَرِ ما آمده است، نظیر ریختن مواد شیمیایی و بمباران شهرها (در جنگ عراق علیه ایران). در مقابل خطرهای دینی چه باید کرد؟ آیا نباید فکری و چاره‌ای بکنیم، یا بگذاریم هر چه شد، شد! و هر چه بر سر زنان و مردان و پیر و جوان ما آمد، آمد؟! (در محضر بهجت، ج1، ص97، نکته139)

تفکر مانند قدم زدن است باید ببینی که در کجا و در چه هوایی قدم می‌زنی، و به سوی کدام هدف قدم برمی‌داری. بعضی‌ها هنگام قدم زدن به سوی هیچ محبوبی نمی‌روند؛ فقط دور می‌زنند. بعضی‌ها در گلستان قدم برمی‌دارند، ولی بعضی‌ها در سنگلاخ راه می‌روند. برنامه قدم زدن تو در چه هوایی و به سوی کیست؟

در جهان بسیاری از سیاسیون مهارتشان در مهار قدرت مردم است نه آزادسازی، افزایش و به کارگیری قدرت مردم در جهت سعادت آنها. تنها سیاسیونی صادقند که اول باور مردم را دربار? قدرتشان افزایش دهند و بعد این قدرت را در جهت سعادت مردم به کارگیرند. سیاسیون مهارگر به مردم خود خیانت می‌کنند.

عرص? سیاست نیازمند پیشرفته‌ترین نوع تقوا است و به بیشترین حد از عدالت یعنی تقوا محتاج است. ضرورت تقوا برای سیاستمداران بسیار بیشتر از عام? مردم است. برخورداری از بصیرت و قدرت ناشی از تقوا، بیش از همه برای سیاسیون لازم است. همچنانکه تقوای سیاسی نور و ارزش بیشتری به دنبال می‌آورد.

حضرت امام(ره) پس از انقلاب 10مرتبه از کلم? لیبرال‌ها استفاده کردند که تماماً در سال آخر حیات مبارکشان بود. هر مرتبه در کنار کلم? «لیبرال‌ها» کلم? «منافقین» را هم بکار بردند. شاید برای اینکه لیبرال‌منش‌ها خیلی خود را آرام و اصلاح‌طلب نشان می‌دهند، ولی امام می‌خواهد بما بگوید لیبرال‌ها با تروریست‌های خون‌آشام هم‌زادند

اوائل انقلاب مسلمان بودن مغتنم بود. بعد کم‌کم معلوم شد مسلمانی دردی را دوا نمی‌کند و فرد باید مومن هم باشد و اسلام در قلبش نفوذ کرده باشد. بعد به مرور معلوم شد بعضی‌ها ایمان دارند اما نه به تمام دین؛ این هم به درد نمی‌خورد و ایمان به تمام دین لازم است.

الان می‌بینیم ایمان هم کافی نیست بلکه عمل هم لازم است.