بازدید امروز : 28
بازدید دیروز : 73
کل بازدید : 348233
کل یادداشتها ها : 1747
"امروز باید به فکر منطقه قوی و قویتر باشیم و بایستی رقابتهای مخرب و نابجا را کنار گذاشت شعله جنگها و رقابتهای منطقهای نه تنها در دنیای سیاست مخرب است بلکه طبیعت را نیز تحت تأثیر قرار داده و گرد و غبار را هم فراگیر خواهد کرد."
رییس جمهور گزاره "منطقه قوی به جای کشور قوی" را برای اولین بار مطرح کردند که به نظر می رسد محتاج تفصیل و توضیحات بیشتری بود که شاید در آینده این مهم از طرف ایشان صورت گیرد.
اما منظور از «منطقه قوی» چیست؟ چنین ترمی در متون اکادمیک و محافل نظری علم سیاست و روابط بین الملل نداریم. احتمالا منظور تشکیل «ائتلاف های منطقه ای» است که اصولا هیچ کشف جدیدی نیست و دهه ها قدمت دارد. پیمان اتلانتیک شمالی(ناتو)، پیمان ورشو، پیمان همکاری شانگهای، پیمان امنیت جمعی تاشکند، شورای همکاری خلیج فارس همه نمونه های از این ائتلاف های منطقه ای هستند.
در هر یک از این پیمان ها، به این گونه نیست که همه کشورهای عضو پیمان از لحاظ قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی در یک سطح باشند. اتفاقا اختلاف سطح بین کشورهای عضو بسیار بالا هم هست.
به واقع، در هر یک از این پیمان ها یک یا دو کشور اصلی به عنوان موتور محرکه حضور دارند که کشورهای دیگر را می کشند. به عبارت دیگر، نقش سرپرستی دارند. نکته این جاست، که مزایای پیمان های امنیتی-نظامی منطقه ای بیش از آن که برای قدرت ای بزرگ باشد، برای کشورهای کوچک تر است که در سطوح پایین تری از قدرت قرار دارند و با پیوستن به این پیمان ها زیر چتر امنیتی قدرت بزرگ تر قرار می گیرند.